Dit is het graf van Cornelis Hendrik Burema.
Hij was bakkersknecht en was opgeroepen voor tewerkstelling in de Duitse havenstad Rostock.
Zijn laatste adres daar was een bakkerij.
Hij overleed op 11 augustus 1944 op 20-jarige leeftijd in het ziekenhuis,
onder welke omstandigheden weten we niet.
In Rostock stonden echter ook de Heinkel vliegtuigfabrieken, en die zijn op 4 augustus, 7 dagen eerder, zwaar gebombardeerd door de Amerikanen.
Wellicht is hij daarbij gewond geraakt.
Op 8 juni 1948 werd hij hier herbegraven.

Dit is het graf van Cornelis Hendrik Burema. Hij was bakkersknecht, en was
opgeroepen voor tewerkstelling in de Duitse havenstad Rostock. Zijn laatste
adres daar was een bakkerij, dus hij deed waarschijnlijk hetzelfde werk als hier.
Hij overleed op 11 augustus 1944 op 20-jarige leeftijd in het ziekenhuis, onder
welke omstandigheden weten we niet. In Rostock stonden echter ook de Hein-
kel vliegtuigfabrieken, en die zijn op 4 augustus 1944, dus 7 dagen eerder,
zwaar gebombardeerd door de Amerikanen. Wellicht is hij daarbij gewond ge-
raakt. Op 8 januari 1948 werd hij hier herbegraven.

Cornelis had zijn baantje als bakkersknecht blijkbaar geërfd van zijn oudere
broer, en daarmee komen we bij de drama's die de familie Burema heeft meege-
maakt. Die oudere broer, Harmannus Tonko, was bakkersknecht bij bakker
Brands, en kwam op 25 maart 1940 om het leven. Hij moest met zijn fiets uit-
wijken voor een paar jongens op het fietspad, en kwam hier voor de Eshof met
zijn fiets voor een bus van de G.D.S. terecht, en overleed op 19-jarige leeftijd.

De derde broer trouwde, en kreeg een zoon die naar zijn te vroeg overleden
ooms vernoemd werd. En laat die jongen nu op 18-jarige leeftijd bij een ver-
keersongeluk in Assen om het leven komen.

Een zoon verliezen in de oorlog is vreselijk, maar in je leven drie jonge jongens
moeten begraven is onmenselijk wreed. Als we nu dus bloemen leggen op het
graf van Cornelis, laten we dan ook denken aan zijn familie die zo zwaar getrof-
fen werd.

Hier ligt begraven Cornelis Hendrik  Burema. Hij stierf  in de Duitse
havenstad Rostock. Op zijn 18e werd hij opgeroepen voor de
arbeidsdienst: tewerkstelling in Duitsland. Op 11 augustus 1944 stierf
hij door het oorlogsgeweld. Hij was toen 20 jaar.
In 1948 werden zijn stoffelijke resten overgebracht naar Haren. Op 8
juni 1948 vond de herbegrafenis plaats. De Oorlogsgravenstichting
verzorgt het graf.